do siebie raz rzekł
I nikt nie płakał
I płakał, że nie inaczej
Ni łzy uroniło niebo co zbladło
Choć na świecie-nie światu
go brakło
Spoczął ziemi trumną pustą,
bo z prochu nie powstał
Tu i tam zbłąkaną duszą
Czarnym płaszczem
kapeluszem...
Zarejestruj się aby włączyć się do rozmowy.
